για το βιβλίο «Με λένε Μάγια»
«Με λένε Μάγια», έτσι απλά συστήνει την εξάχρονη ηρωίδα του καινούριου βιβλίου της η Μαρία Παπαγιάννη. Παρατηρητής και αφηγήτρια μαζί η Μάγια, με τη σπιρτάδα, την αμεσότητα και την αφοπλιστική ειλικρίνεια ενός παιδιού παρατηρεί τον κόσμο γύρω της και απορεί συνάμα, ρωτά διαρκώς και δικαίως περιμένει απαντήσεις σ’ όλες αυτές τις φαινομενικά απλές ερωτήσεις της, στις οποίες ωστόσο πολλοί ενήλικοι αδυνατούν να απαντήσουν με την ευκολία που εκείνη τις απευθύνει. Ενα σημερινό παιδί είναι η Μάγια της Μαρίας Παπαγιάννη. Η συγγραφέας κατορθώνει να μεταφέρει τη γλώσσα και τη σκέψη της χωρίς την προσποίηση και τα κλισέ που συχνά χρησιμοποιούν οι ενήλικοι όταν «δανείζονται» το στόμα των παιδιών. Ο μικρός αναγνώστης, λοιπόν, συναντά έναν αυθεντικό συνομήλικό του, τις σκέψεις, τις πονηριές, τις πλάκες και τις απορίες της ηλικίας και της καθημερινότητάς του. Και μαθαίνει αβίαστα, χωρίς διδακτισμούς και ρητορείες εκ μέρους της συγγραφέως, αυτό το πολύ σπουδαίο πράγμα που έμαθε η Μάγια στις πρώτες σχολικές ημέρες της. Ότι «το σχολείο χρειάζεται πρώτα για να κάνεις φίλους και ύστερα για να μάθεις γράμματα», αφού χρειάστηκε τέσσερις μήνες για να μάθει να γράφει, αλλά μόλις μία μέρα για να κάνει την καλύτερή της φίλη.