Το παιδί μου κι εγώ
Συνέντευξη στην Εύη Καρκίτη

Μια πρόσφατη βράβευση εκείνη του περιοδικού «Διαβάζω» υπήρξε αφορμή για μια ακόμη ματιά στον κόσμο της Μαρίας Παπαγιάννη. Στα βιβλία της πάντοτε ένα θαύμα περιμένει έξω από την πόρτα για να αλλάξει τις ζωές των μικρών της ηρώων. Το ίδιο συμβαίνει και στην παράσταση «Παράξενο δεν είναι;» στην οποία γράφει τα κείμενα και θα παρουσιαστεί 20-30 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Στα βιβλία σας παρουσιάζετε τον κόσμο στα παιδιά ακριβώς ως έχει ή πάντοτε υπάρχει περιθώριο για όνειρα;

Στις ιστορίες που γράφω προσπαθώ να πω στα παιδιά την αλήθεια. Όμως δεν καταγράφω την πραγματικότητα όπως έχει. Ένα κομμάτι της παντρεύεται με μια φαντασίωση, ένα όνειρο, μια προσδοκία, μια εμμονή που θα ήθελα να είναι πραγματικότητα. Να για παράδειγμα ότι ένα θαύμα περιμένει έξω από την πόρτα μας ή ότι και σ΄ αυτή τη ζωή κερδίζουν οι καλοί… Λένε ότι οι μύθοι είναι μοιρασμένα όνειρα. Οι Αβορίγινες της Αυστραλίας ονομάζανε τη δημιουργία «Καιρό του Ονείρου» και τους μύθους τους όνειρα. Δεν νομίζω ότι το όνειρο λείπει απ΄ τα σημερινά παιδιά. Η δική μου ανάγκη είναι να μοιραστώ μαζί τους τα όνειρά μου ή να ονειρευτώ τα δικά τους όνειρα.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το παιδικό βιβλίο; Είναι τελικά εύκολο να γράψει κάνεις μια ιστορία για να κατανοηθεί από παιδιά;

Αγαπώ τη λογοτεχνία για παιδιά. Ποτέ δεν σταμάτησε να μ΄ ενδιαφέρει. Θυμάμαι ότι τα χρόνια του πανεπιστημίου, που ήμουνα μεγάλο παιδί, δεν άφηνα βιβλίο της Σαρή ή της Ζέη. Κι αργότερα όταν άρχισα να γράφω τα θέματα που με συγκινούσαν, ο τρόπος που τα προσέγγιζα ήταν πάντα μέσα απ΄ τα μάτια των παιδιών.
Μ’ αρέσουν οι ιστορίες που δεν παιδιακίζουν για ν΄ αρέσουν στα παιδιά γιατί ακριβώς πιστεύω ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν πάρα πολλά και κυρίως ξέρουν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα. Κι αν κάποιες φορές διαλέγουν το ψέμα είναι γιατί δεν μπορούν ν΄ αντέξουν την αλήθεια.

Τι πιστεύετε πως αναζητούν τα παιδιά σήμερα σε ένα βιβλίο;

Πιστεύω ότι τα καλά βιβλία είναι και για τους μεγάλους και για τους μικρούς. Η Σέλμα Λάγκερλεφ, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Νόμπελ λογοτεχνίας έλεγε ότι «το παιδικό βιβλίο είναι αληθινό όταν αρέσει τόσο στους μεγάλους όσο και στους μικρούς». Όταν ξεκινώ να γράφω κάτι ποτέ δεν σκέφτομαι την ηλικία των αναγνωστών μου. Σύμφωνα με τις κυκλοφορίες μπορεί τα παιδιά τα τελευταία χρόνια να επιλέγουν πιο πολύ βιβλία φαντασίας αλλά αυτό πραγματικά που προσωπικά μ΄ ενδιαφέρει είναι τα βιβλία να βοηθούν τα παιδιά να μεγαλώσουν. Κι όπως έλεγε κι ένας μεγάλος παραμυθάς, ο Τόλκιν : « Τα βιβλία τους, όπως και τα ρούχα τους, πρέπει να τους αφήνουν περιθώριο να μεγαλώσουν, αλλά ιδιαίτερα τα βιβλία θα πρέπει οπωσδήποτε να ενθαρρύνουν την ενηλικίωση.»