Τι είναι αυτό που κρατάει ενωμένους τους ανθρώπους γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι στην εξοχή; Μήπως είναι το νόστιμο φαγητό; Μήπως είναι κάποια μυστική συνταγή ή μήπως είναι η χαρά να μοιράζεσαι μια μεγάλη αγκαλιά; Είναι η χύτρα που κελαηδάει ιστορίες ή μήπως οι γεύσεις, οι αναμνήσεις, οι μυρωδιές, τα γέλια και τα δάκρυα έχουν κρυφές δυνάμεις; Κι όσοι μεγάλωσαν σε αγαπημένες οικογένειες είναι σαν να έπεσαν μέσα σε χύτρες με μαγικό φαγητό που θα τους κάνει ατρόμητους;
«Κελαηδί» λέγαμε ένα φαγητό που αγαπούσε η οικογένειά μου. Θυμάμαι τα καλοκαίρια τις θείες μου στην μικρή κουζίνα του εξοχικού να κινιούνται σαν να χορεύουν μαγειρεύοντας όλες μαζί το κυριακάτικο φαγητό. Κι ύστερα πηγαίναμε στη θάλασσα και η γιαγιά έμενε σπίτι. Επιστρέφοντας πεινασμένοι με την γεύση της θάλασσας ακόμα στο στόμα στριμωχνόμασταν στο τραπέζι, μικροί και μεγάλοι. Ακόμα θυμάμαι τις ιστορίες που έλεγαν οι μεγάλοι και τη χαρά που ένιωθα , μικρό κομμάτι εκείνης της μεγάλης οικογένειας.
Ελληνικά 
English (UK)