Author: mariapapayanni

για το βιβλίο “Παπούτσια µε φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Ένα µυθιστόρηµα εξαιρετικό και ιδιαίτερου ρυθµού. ∆ιαθέτει ζωντάνια, αλήθεια, έµπνευση και την πονηριά αλεπούς. Στην ουσία πρόκειται για σύνθεση ποιητικών στιγµών που µας εξαπατά ως µυθιστόρηµα χάρη σε µια ικανή δόση πρόζας. Από την πρώτη σελίδα αντιλαµβάνεσαι πως δεν µπορείς να µείνεις στην επιφάνεια. Υπάρχουν µαστορικά τεχνάσµατα που σε τραβούν προς την ουσία. Συµβολισµοί, αντιθέσεις, αφαίρεση, ονειροπαρµένες καταστάσεις, λέξεις µαγικές, αγαπητικές στιγµές, γλυκύτατες υπερβολές, απλότητα και σοφία, χωνεµένη εµπειρία και γνώση, θλίψη, απώλειες φανερές και ανοµολόγητες, ορφάνια, προσφυγιά, πόλεµος, ελπίδα, θεατρικότητα. Όλα µε την οικονοµία µιας ελλειπτικής και ευφυούς µατιάς στα γεγονότα γύρω µας. Η Μαρία Παπαγιάννη τινάζει την ψυχή της στο παράθυρο και πέφτουν εικόνες. Έχουµε µια εξαιρετική συγγραφέα. Ένα εγχειρίδιο φιλοσοφίας. Και σαν τέτοιο, µας ωθεί στην αισιοδοξία που οφείλουµε να αναδίδουµε».

για το βιβλίο “Παπούτσια µε φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Tο βιβλίο είναι γεµάτο από αγάπη για τον άνθρωπο, τον πληγωµένο, τον αδύναµο, τον άστεγο, τον κατατρεγµένο, για όλους εκείνους που βρίσκονται στο έλεος των άλλων ανθρώπων, και για τα ζώα. Αντίστιξη στον φόβο από εκείνους που είναι έτοιµοι να πράξουν το κακό. […] Φυσικά η Παπαγιάννη ξέρει να ρίχνει τα βέλη εκεί που πρέπει και ξέρει να διδάσκει και να καθοδηγεί, χωρίς να δανείζεται το ύφος της ηθικοδιδακτικής διδασκαλίας. Έχει ένα πλούσιο διακειµενικό υπόβαθρο, ώστε όχι µόνο να φτιάχνει “παπούτσια µε φτερά”, αλλά να δίνει φτερά στη σκέψη για να περπατήσει στα βουνά, να κολυµπήσει στον βυθό της θάλασσας, να πετάξει στον ουρανό και να αντλήσει από εκεί ό,τι εξανθρωπίζει τον κόσµο και ό,τι προωθεί τη ζωή και τον πολιτισµό, έτσι ώστε διαβάζοντας να ξανακερδίσουµε τον χαµένο χρόνο και να ξαναβρούµε την ανθρωπιά µας».

για το βιβλίο “Παπούτσια µε φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Ξεκινώντας από φράσεις ή στίχους που πιθανώς ενέπνευσαν την ίδια στη ζωή και στο έργο της, δηµιουργεί ένα διακειµενικό υπόβαθρο σε 25 κεφάλαια, πάνω στο οποίο στήνει την ιστορία της αριστοτεχνικά. Μια ιστορία που κινείται ανάµεσα στο φανταστικό, ουτοπικό και στο πραγµατικό, µε ήρωες οι οποίοι παραπέµπουν σε µεγάλα λογοτεχνικά έργα και χαρακτήρες, όπως ο ∆ον Κιχώτης, ο Μαραµπού, ο Πάντα, ο Βαβέλ, αλλά και σε σύγχρονα όπως η Μαύρη λίµνη της Μελίνας Καρακώστα».

για το βιβλίο “Παπούτσια µε φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Αναρωτιόµουν προ ηµερών τι γυρεύουµε διαβάζοντας λογοτεχνία. Κατέληξα ότι αυτό που αναζητάµε είναι κάποιου είδους δικαιοσύνη. Τη δικαιοσύνη της οµορφιάς. Τη δικαιοσύνη της αλήθειας. Αυτή τη δικαιοσύνη υπερασπίζονται µε σθένος και τα Παπούτσια µε φτερά. Με την ποιητική µατιά να συνιστά µέσο όχι φυγής, αλλά µιας εκ νέου, ίσως διαφορετικής βόλτας και γνωριµίας µε τον κόσµο. Τον τρόπο να τον επαναπροσδιορίσεις και να τον µεταµορφώσεις. Μια δύναµη αλλαγής κι ελπίδας. Μια δύναµη τελικά αλήθειας, ουσίας κι ανθρωπιάς».

για το βιβλίο “Παπούτσια µε φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Ο ρατσισµός, η ανεργία, η διαφορετικότητα, η αγάπη για τα ζώα, η σηµασία της ποίησης και των παραµυθιών, η αλληλεγγύη, η ανάγκη για συντροφικότητα, οι ενδοοικογενειακές σχέσεις περνούν µέσα από τις σελίδες του βιβλίου για να συνθέσουν έναν κόσµο όπου τα προβλήµατα ποτέ δε θα λυθούν εύκολα. Έναν κόσµο που µπορεί ο καθένας να αναγνωρίσει. Η ζωή έχει και το δύσκολο πρόσωπο. Εκεί όµως είναι η αγάπη, η ανεκτικότητα, η αποδοχή, ο αγώνας. Παπούτσια µε φτερά που θα κάνουν τον άνθρωπο να πετάξει δεν κατασκευάστηκαν ποτέ, όµως η προσπάθεια, η κατανόηση,η αγάπη µπορούν να τον ανεβάσουν ψηλά».

για το βιβλίο “Παπούτσια µε φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Παπούτσια µε φτερά. Από 8-9 ετών µέχρι όσο θες. Προτείνεται µε θέρµη. Για όσους θέλουν να εξηµερώσουν την αλεπού που τους κοίταξε άγρια, όσα ξεχάστηκαν κι όσα µαγεύουν. Για την ποίηση που υπάρχει στη ζωή και τη ζωή που κάποτε γίνεται ποίηση».

για το βιβλίο “Παπούτσια µε φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Αντλώντας από τη µεγάλη πηγή της λαϊκής παράδοσης, από την ποίηση και τις µικρές θαυµατουργές στιγµές της καθηµερινότητας, η Μαρία Παπαγιάννη, χωρίς διδακτισµό αλλά µε πολλή αγάπη για τον άνθρωπο, διαµορφώνει τον κόσµο της Ρόζας µε τα υλικά που διαθέτει ο κόσµος γύρω µας».

για το βιβλίο “Παπούτσια με φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Η γραφή της Παπαγιάννη έχει µια εκφραστική αµεσότητα. Η ικανότητά της να επικοινωνεί αβίαστα το µήνυµα στον αναγνώστη, να τον ελκύει στον αφηγηµατικό της κόσµο, να τον κάνει να µπαίνει στην ιστορία, να συµπάσχει, να αγωνιά, να γελάει, να ταυτίζεται µε τους ήρωες, είναι χαρακτηριστική. Ο παραµυθιακός και ενίοτε ποιητικός της λόγος, η τεχνική των εγκιβωτισµένων αφηγήσεων που ενσωµατώνονται λειτουργικά στην αφήγηση, ο πλούσιος και αριστοτεχνικά υφασµένος διακειµενικός της ιστός, η φιλολογική της κατάρτιση που καθρεφτίζεται στη χρήση της γλώσσας, την καθιστά µια από τις πλέον αξιόλογες σύγχρονες γραφές για παιδιά και νέους».

για το βιβλίο “Παπούτσια με φτερά” των εκδόσεων Πατάκη

«Ένας κόσµος σκληρός και βίαιος πολλές φορές, τον όποιο τον ζεις, τον απορρίπτεις, τον φαντάζεσαι διαφορετικό. Αυτόν τον διαφορετικό κόσµο µπορείς και να τον φτιάξεις. Εδώ όµως τα χρώµατα είναι άλλα, όπως για παράδειγµα τα ποιήµατα και η γλώσσα τους, όπως η συγγραφέας αριστοτεχνικά µας παραπέµπει µέσα από τους τίτλους του κεφαλαίου της, ή όπως η φαντασία, η αισιοδοξία, το βλέµµα το στραµµένο προς τη ζωή, που σου δίνει παπούτσια µε φτερά για να τρέξεις εκεί που ονειρεύεσαι».

Απόσπασμα από την εισήγηση του Κώστα Μάγου, στο 13^ο Διεθνές Συνέδριο για τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση 2010

για το βιβλίο “Τρεις παλάμες όλη η γη” των εκδόσεων Πατάκη

Το βιβλίο περιγράφει την παράλληλη καθημερινότητα δυο συνομήλικων κοριτσιών: της Άννας στην Ελλάδα και της Χατζουαβή στην Γκάνα. Μέσα από την ιστορία οι Έλληνες μικροί  αναγνώστες γνωρίζουν βασικά  στοιχεία από τον τρόπο ζωής των συνομηλίκων τους στην Αφρική, ανακαλύπτοντας  ομοιότητες και διαφορές. Η έλλειψη νερού και οι δυσκολίες στην εξεύρεσή  του, ο τόπος κατοικίας, το σπίτι, η οικογένεια, τα επαγγέλματα των γονιών, η εκπαίδευση και άλλα θέματα που αφορούν τη ζωή των παιδιών στη συγκεκριμένη αφρικανική χώρα αναδύονται, μέσα από το κείμενο και τις εικόνες του βιβλίου, με τρόπο φυσικό και απολύτως κατανοητό ακόμη και από τα μικρότερα παιδιά.  Η ιστορία αποφεύγει όλες τις συνήθεις παγίδες που αναφέρθηκαν παραπάνω.  Ιδιαίτερα η εξωτική προσέγγιση, σύνηθες πρόβλημα στα βιβλία που περιγράφουν τους άλλους πολιτισμούς,  δεν αφορά καθόλου το συγκεκριμένο βιβλίο, όπου η περιγραφή της καθημερινότητας του διαφορετικού «άλλου» είναι  συμβατή με την αντίστοιχη πραγματικότητα.  Αντικειμενική είναι, επίσης, η περιγραφή της καθημερινότητας που αφορά τα μέλη του κυρίαρχου πολιτισμού. Στο κείμενο δεν υπάρχουν φανερά ή κρυφά στερεότυπα, ενώ μέσα από την ιστορία  προωθείται η διαπολιτισμική γνωριμία, η κατανόηση και ο σεβασμός της διαφορετικότητας, καθώς και η υποστήριξη της εκπαίδευσης των παιδιών στην Αφρική μέσω σχετικών προγραμμάτων.  Τέλος, η ιστορία προσφέρεται για την προσέγγιση ζητημάτων που αφορούν τα δικαιώματα των παιδιών στο κόσμο, καθώς και τις ανισότητες που υπάρχουν στο θέμα αυτό.

Η επιλογή των ηρωίδων είναι επιτυχής αφού πρόκειται για δυο συνομήλικα κορίτσια προσχολικής ηλικίας που παρά την απόσταση που τα χωρίζει μοιράζονται τις ίδιες επιθυμίες (παιχνίδι), τα ίδια όνειρα (σχολείο), τις ίδιες ανάγκες (αγάπη, τρυφερότητα), τις ίδιες απορίες (πόσο μεγάλη είναι η γη), τους ίδιους φόβους.  Η ζωή των δύο ηρωίδων (της Χατζουαβή και της Άννας) αντιμετωπίζεται ισότιμα και οι διαφορές λειτουργούν, όχι ως στοιχείο περιθωριοποίησης του διαφορετικού, αλλά ως κίνητρο βαθύτερης γνωριμίας και ανταλλαγής.